- Կազմել Հնդկաստանի, Չինաստանի նոր ժամանակների ժամանակագրությունը:
- Գրավոր համեմատել Հնդկաստանի նոր ժամանակների ավանդական հասարակությունը ժամանակակից Հնդկաստանի հասարակության հետ, ինչ փոփոխությունների է ենթարկվել:
- Գրավոր համեմատել Չինաստանի նոր ժամանակների ավանդական հասարակությունը ժամանակակից Չինաստանի հասարակության հետ, ինչ փոփոխությունների է ենթարկվել:
- Հայերը Հնդկաստանում նոր ժամանակներում և արդի ժամանակաշրջանում:
- Հայերը Չինաստանում նոր ժամանակներում և արդի ժամանակաշրջանում:
- Աշխարհում առաջին կին դեսպանը.Դիանա Աբգար
1.Հնդկաստան.
15 դարում Հնդկաստանում ստեղծվեցին առաջին գաղութները պորտուգալացիների կողմից:
16 դարում Հնդկաստանի հյուսիսային և կենտրոնային մասում առաջացավ Մեծ Մողոլի կայսրությունը:
1600 թվականին հիմնադրվեց անգլիական Արևելահնդկական ընկերությունը:
1857 թվականին Անգլիացիների դեմ հզոր ապստամբություն սկսվեց, որըվորում էր մողոլական վերջին կայսրը:
1858 թվականին ապստամբությունը ճնշվեց և արդյունքում ամբոողջ Հնդկաստանը դարձավ բրիտանական գաղութ:
1947 թվականին բրիտանական գաղութ Հնդկաստանը բաժանվում է երկու մասի՝ Պակիստան և Հնդկաստան:
Չինաստան.
1644 թվականին մանջուրները գրավում են Պեկինը ստեղծելով Ցին կայսրությունը:
18 դարի կեսին կայսերական հատուկ հրովարտակով բոլոր նավահանգիստներըփակվեցին եվրոպացիների առջև, բացի Գուանչժոուից։
18 դարի վերջերին սկսեց աճել Ցին կայսրության առևտուրը արտաքին աշխարհի հետ:
1839 թվականին սկսվեց Ափիոնի առաջին պատերազմը:
1842 թվականին Ափիոնի առաջին պատերազմը ավարտվեց անգլիացիների հաղթանակով:
1842 թվականին, պատերազմի ավարտից հետո կնքվեց մի անհավասար պայմանագիր, որով Չինաստանը բացեց հինգ նավահանգիստ։
1856 թվականին սկսվեց Ափիոնի երկրորդ պատերազմը անգլիացիների դեմ:
1860 թվականին ավարտվեց Ափիոնի երկրորդ պատերազմը:
1882 թվականին Հոնկոնգը տրվեց Բրիտանիային:
1894թվականին սկսվեց առաջին ճապոնա-չինական պատերազմը:
1895 թվականին ավարտվեց պատերազմը ճապոնացիների հաղթանակով:
1911 թվականին սկսվեց Սինհայական հեղափոխությունը:
1912 թվականին փլուզվեց Ցին կայսրությունը:
2.Հնդկաստանը հիմա ունի բազմազգ և բազմալեզու հասարակություն: Հնդկաստանի ավանդական հասարակությունը կարելի է ասել դեռևս քիչ թե շատ պահպանվել է:Հնդկաստանի այսօրվա հասարակության ութսուն տոկոսը դավանում է հինդուիզմ, տասներեք տոկոսը իսլամ, երկու տոկոսը քրիստոնեություն, իսկ մնացածը բուդդայականություն: Իսկ ավանդական հասարակության ժամանակ շատ տարածված էր իսլամը: Ավանդական հասարակության ժամանակ Հնդկաստանի տնտեսության մեջ տիրապետող էր գյուղատնտեսությունը, իսկ այսօր տնտեսության մեջ տիրապետողը սպասարկման ոլորտն է:
3.Այն ժամանակ Չինաստանը փորձում էր ինքնամեկուսացնել արտաքին աշխարհից,հիմա Չինաստանը փորձում է ազդել մի շարք պետությունների վրա, կառուցում է մետաքսի ճանապարհ, որը հնարավորություն կտա Չինաստանին ավելացնել իր գործընկերների ցանկը: ՀՀ-ն Չինաստանի գործընկերներից է: Չինաստանի հասարակությունը հիմնականում ավանդական չէ, մարդիկ ունեն ժամանակակից մտածելակերպ, ստեղծվում են միլիոնավոր նոր տեխնոլոգիաներ, իսկ տնտեսությամբ Չինաստանը առաջատարն է ողջ աշխարհում: Ավանդական հասարակության ժամանակ Չինաստանի հասարակության մեծ մասը դավանում էր միայն ու միայն կոնֆուցիականություն: Ավանդական հասարակության ժամանակ չինացիները անվստահությամբ էին վերաբերվում եվրոպացիներին: Այսօր շատ ավելի լավ է վերաբերվում եվրոպացիներին։Մի խոսքով Չինաստանի ավանդական հասարակության և այսօրվա հասարակության մեջ մի բան է փոխվել է ։
4.Հայաստանի և հնդկաստանի միջև հարաբերություններ են հաստատվել 1992թվականին։16 դարում ձևավորվել են հայկական համայնքներ որոնց բնակիչները զինվորներեին և վաճառականներ։Ներկայումս 500 հայ է ապրում Հնդկաստանում և այնտեղ գործում են 2 մատուռ և 6 եկեղեցի։
5.հայերը չինաստանում մետաքս վաճառողներ էին։Չինաստանում ամենահայաշատ քաղաքը դա Խարբին է որտեղ նույնիսկ Հայ եկեղեցի կա։Ներկայումս Չինաստանում բնակվում է 150 հայ։
6.Դիանա Աղաբեկը (Աղաբեկյան) ծնվել է 1859 թվականի հոկտեմբերի 12-ին:1889 թվականին Հոնկոնգում ամուսնացել է ծնունդով նորջուղայեցի Միքայել Աբգարի(Աբգարյան) հետ, որի ընտանիքը Հնդկաստան էր գաղթելՊարսկաստանից։Ամուսնությունից հետո նրանք տեղափոխվեցին Չինաստանայնուհետև մշտական բնակություն հաստատել Ճապոնիայում։ Ճապոնիայումգտնվելու տարիներին, Դիանա Աբգարն իր մեջ բացահայտեց վեպեր գրելուտաղանդը, 1882 թվականին հրապարակվեց նրա առաջին «Սուսաննա» վեպը, իսկմի քանի տարի անց լույս տեսավ «Պատմություններ հայրենիքից» վեպը, որտեղ նանկարագրում էր ճապոնացի ժողովրդի կյանքը։ Ճապոնիայում ծնվեցին նրանց հինգերեխաները, որոնցից երկուսը մահացան վաղ հասակում: 1906 թվականին՝ ամուսնուհանկարծակի մահից հետո, ընտանիքը տեղափոխվել է Ճապոնիայիամենաաշխույժ նավահանգստային քաղաքը` Յոկոհամա, որտեղ Դիանան բացել էվաճառատուն, որն առևտուր էր իրականացնում Չինաստանի, ԱՄՆ-ի և Եվրոպայիհետ և մեծ առանձնատուն գնել Յոկոհամայի Յամատե թաղամասում։67 տարեկան հասակում Դիանայի մոտ խնդիրներ սկսվեցին կապված տեսողությանև լսողության հետ, հոդաբորդ առաջացավ: Դիանա Աբգարը մահացել է 1937թվականի հուլիսի 8-ին։ Յոկոհամայում 1984 թվականին ճապոնացի հայագետՀիդեհարա Նակաջիման հիմնել է Հայաստանի ինստիտուտը։ Նրա ջանքերովՅոկոհամայում գտնվել են Աբգարի տունը և 1911-1918 թվականներինհրատարակված 3 գրքերը։
Արթուր Պետրոսյան 