Կարդալով Սուրեն Սարումյանի գրած Պատերազմի դեմքը ես չեմ կարող ասել իմ կարծիքը քանի որ նա գրել է ամբողջ ճշմարտությունը պատերազմի մասին։ Եվ ես ուղակի չեմ կարողանում հասկանալ թե ինչպես են մարդիկ ավելի ճիշտ ուսուցիչը ասում թե պատերազմը սովորական երևույթե և պետք չէ վախենալ դրանից։ Հիմա հարյուրավոր մարդիկ զոհվում են և նրանց մեծ մասը ընդամենը 18, 19, 20 տարեկան են, ե՞րբ , այն ժամանակ երբ նրանք նոր պետքէ մտնեին նոր կյանք այդ հերոսները դեռ շատ բաներ ունեին անելու և չհասցրին անել դրանք։ Ինձ համար պատերազմը անընդունելի և անիմաստ երևույթ է։ Ես կարծում եմ որ նոր կյանք մտնող մարդկանց պետք չէ զոհվել նրանց մահով նոր սերունդ այլևս հնարավոր չէ ։ Բայց չնայած նրան եթե հողեր չպաշտպանել նոր սերունդը տեղ չի ունենա ապրելու։ Ուղակի այս ամեն իչնը իմ կարծիքով քաղաքական հարցեր են և որքան հնարավոր է արագ պետք է լուծել այս հարցերը։
Ես հարգում եմ մեր բոլոր հերոսների հիշատակը։ Եվ ցանկանում եմ ասել մարդկանց եթե դուք չեք կարող գնալ կանգնել այդ տղաների կողքին ապա օգնեք նրանով ինչով կարող եք բայց ոչ թե նստեք տանը, լուրեր դիտեք և սպասեք պատերազմի ավարտին։
Արթուր Պետրոսյան 