Ահաբեկչություն

Ահաբեկչությունը կիրառվում է որպես բռնության օգտագործման կամ վախի ստեղծման միջոց, կլինի դա քաղաքակնա, կրոնական, թե գաղափարական նպատակներին հասնելու համար: Նկատել եմ, որ վերջերս շատացել են ահաբեկչությունները, չնայած ինչ վերջերս, հիմա էլ է գործածվում, և շատը ցավոք, բայց դա չեն էլ նկատում, չեն նկատում, թե ինչպես են իրենց խոսքերով փորձում կայանալ ժողովրդի վրա: Չնայած մի կողմից սա դառը իրականություն է, կարող է ինձ հետ համաձայն չլինեք, բայց սա իմ կարծիքն է, այսպիսի աշխարհում ենք ապրում: Հիմա արցախում էլ կռիվ գնում ահաբեկչության դեմ, և կարծում եմ՝ հաղթանակը մերն է լինելու, քանի որ կռվում ենք թույլ, անխելք և վախկոտ ազգի դեմ:

Ահաբեկչությունը դաժանությունների և բռնությունների գործադրումն է որոշակի քաղաքական և այլ նպատակներով: Ահաբեկչությունը լինում է անհատական, խմբային ու պետական:

Անկազմակերպ կամ անհատական, որը կատարվում է մեկ-երկու հոգու կողմից: Այս դեպքում ահաբեկչական գործողությունը իրականացվում է մեկ կամ երկու անձանց կողմից, որոնց ետևում ոչ մի կազմակերպություն կանգնած չէ։

Կազմակերպված, խմբային ահաբեկչական գործունեությունը իրականացվում է կազմակերպությունների կողմից: Այս տեսակի ահաբեկչությունն առավել տարածված է մեր աշխարհում։

Ահաբեկչությունները բաժանվում են ըստ նպատակների՝

Ազգայնական — հետապնդում է անջատողական կամ ազգային ազատագրական նպատակներ։Կրոնական — կարող է կապած լինել տարբեր կրողնների և մի կրոնի դավանողների միջև, և նպատակ ունեն խարխլել աշխարհիկ իշխանությունը և ստեղծել կրոնական իշխանություն։Գաղափարապես նշանակված, սոցիալական — ուղղված է երկրի տնտեսական կամ քաղաքական համակարգի արմատական կամ մասնակի փոփոխությանը, հանրության ուշադրությունը հրավիրել սուր խնդրին: Երբեմն ահաբեկչության այս տեսակը կոչվում է հեղափոխական: Գաղափարականորեն ահաբեկչությանը տրված օրինակ է անարխիստական, սոցիալիստ-հեղափոխական, ֆաշիստական, եվրոպական «ձախ», բնապահպանական ահաբեկչություն և այլն։

Հայաստանում 1994 թվականի սեպտեմբերի 4-ին Տավուշի մարզի Բագրատաշեն գյուղում տեղի էր ունեցել ահաբեչական գործողություն, գյուղի շուկայում տեղադրվելէր ռումբ, որի հետևանքով էլ մահացել էր 14 մարդ, որոնց մեջ նայեմ մտնում էին այդ երկու ահաբեկիչները, նաև 46 մարդ վիրավորվել էր: Մի դեպք էլ նաև եղել էր 1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ին, ՀՀ Ազգային ժողովի վրա, որը տեղի է ունեցել հենց նստաշրջանի կառավարությանը հարց ու պատասխանի ժամանակ: Ահաբեկչական խմբի գործողությունների արդյունքում զոհվել են ՀՀ ԱԺ նախագահ՝ Կարեն Դեմիրճյանը, վարչապետ՝ Վազգեն Սարգսյանը, 6 այլ պետական գործիչներ և ԱԺ պատգամավորներ, 8 մարդ վիրավորվել է, իսկ 91-ը գերեվարվել։