Հայրենի հողը

Իսահակյանը այս լեգենդով փորձել է ներկայացնել հայերի հավաքական կերպարը, հայոց անցած ուղղին մի պատմության մեջ, որտեղ գործող հերոսները ներկայացնում են հայի բնութագիրը, դարերի ընթացքում հայերի գործած ճիշտ ու սխալ արարքները, բայց մի բան հաստատ փաստ է՝ երբ հայրենի հողին վտանգ է սպառնում, մեր ազգն ամեն բան դնում է մի կողմ՝ մոռանալով իր հին անձնական վիրավորանքն ու վիշտը, միաբանվում են մի գաղափարի շուրջ՝ փրկել ու պաշտպանել հայրենիքը… Լեգենդի գլխավոր հերոսը՝ քաջ զորավար էր, անձնուրաց, ով միշտ հաղթանակած էր տուն վերադառնում: Սակայն նրա տարած հաղթանակի դափնիները ուրիշներին էին բաժին հասնում։ Ժողովուրդը փառաբանում էր նրան, իսկ փոքրոգի թագավորը նախանձում էր նրա հռչակին: Զորավարը հեռանում է իր երկրից, հողեր նվաճում և դառնում տիրած հողերի իշխան: Իսկ հենց այդ նույն արքան ու զորավարի հասանելիք փառքը ստացած սպարապետը, երբ հայտնվում են դժվար կացության մեջ, իրենց դեմքն ուղղում են դեպի նույն այդ զորավարը, որին մոռացության էին մատնել և օգնություն հայցում թշնամու դեմ պայքարելու համար։ Քաջ զորավարը մոռանալով իր վիրավորանքն ու կսկիծը, վերադառնում է հայրենիք, պաշտպանելու իր հողը, որտեղ նա ծնվել ու մեծացել է։ Լեգենդն ավարտվում է զորավարի հաղթանակով…