Ուղիղ խնդիր
հարց։ ում, ինչը
նրանք անսպառ հետաքրքրությամբ լսում էին իմ պատմածը։
ուղիղ խնդիր-պատմածը
Առյուծը զարթնեց, բռնեց փախչող մկանը և ուզում էր խժռել։
Գոյական-առյուծը
Բայ-զարթնեց, փախչող, ուզում էր
Կատուն մոտեցավ իր բնից ծիկրակող մկանը։
Անուղղակի խնդիր
հանգման-հարց; ում, ինչին-դրվում է տրական հոլովով
Մարդիկ մոտենում էին, զինվորներին տալիս պատրաստած նվերները։
Հայացքը կանգառ դիմացի արտիվրա։
Զգույշ, շունը չհարձակվի վրադ։
Կետադրություն
Ամառային արձակուրդների անձկալի օրին էին, հայրիկները գնում էին գործի, իսկ մենք՝ երեխաներս, այգաբացից մինչև ճրագալույց խաղում էինք։ Վերցնում էինք մայրիկիների թխած կաթնահունցը, ձվածեղ՝ հացի մեջ, և ժամերով կորչում։
Կետադրական նշանները բաժանվում են երեք խմբի
Տրոհության՝ կետ, միջակետ, վերջակետ, բութ
Առոգանության՝ հարցական, բացականչական, շեշտ
Բացահայտության՝ չակերտ, փակագիծ, նոր տողից գիծ, բազմակետ, կախման կետեր
Երեխան հետ քաշվեց, որ կատուն անցնի։
Իհարկե, հեշտ չէր համակերպվել անարդարության հետ։
-Հե՜յ, ո՞վ կուզի թել ու ասեղ։
-Արա’քս, ինչու՞ ձկանց հետ պար չես բռնում մանկական։
-Ի’մ մայրիկ, շատ եմ սիրում քեզ։
Գրությունը, գրված լինելով անընթեռնելի ձեռագրով, անհասկանալի էր։
Մեր ազգային էպոսի գլխավոր հերոսը՝ Սասունցի Դավիթը, մարմնավորում է հայ ժողվորդի ազգային բնավորության լավագույն գծերը։
Միջակետը դրվում է անշաղկապ նախադասությունների մեջտեղում, եթե ինքնուրույնությունը շատ է։ Դրվում է միջակետ նաև, երբ բառը կրճատվում է։ Եթե բառի հաջորդում է՝ ահա, սա բառերով։
Մտավ տուն. դրսում անձրև էր։
Չնայած ցուրտ եղանակին,
Մահ մերն է, մենք՝ մահինը։
Արթուր Պետրոսյան 