Իր այս հետաքրքիր ու տեղ-տեղ նաև տարօրինակ պատմվածքը շատ հավանեցի:
Այն երկու եղբայրների մասին է՝ Մարսուպի և Խաչերի: Երկու հարազատ եղբայրներ, արյունակիցներ, սակայն միևնույն ժամանակ այդքան տարբերվող կերպաներ: Մարսուպը կյանքի վերջի շրջանում բավականին փոխվում է, բնավորության գծերն էլ ավելի են խորանում և ընդգծվում: Այն աստիճանի է հասնում, որ անգամ հարազատ եղբայրն ու հասարակությունը նրան՝ “խենթ”-ով է դիմում: Մահվանից հետո նրա գերեզմանի վայրի համար աղմուկ է բարձրանում, թե որտեղ պետք է լինի այն, որտեղ պետք է գտնվի և հանգչի Մարսուպ աղան։
Նոր բառեր
- Ֆէս-գլխարկի տեսակ
- քովիկ-մոտ,կողքը
- ակռա-ատամ
Արթուր Պետրոսյան 