Էգոիզմի և ալտրուիզմի միջև տարբերությունը կարևորում է երկու ծայրահեղ մարդկային բնույթների միջև եղած տարբերությունները: Էգոիզմը և ալտրուիզմը կարելի է համարել երկու տարբեր տերմին: Սրանք կարևորում են մարդու էության երկու ծայրահեղությունը: Էգոիզմը վերաբերում է չափից դուրս ինքնակառավարման կամ այլ կերպ եսասեր լինելու որակին: Մի տեսակ ալտրուիզմը վերաբերում է ամբողջովին անձնազոհ լինելուն: Հոգեբանները մշտապես հիացած են մարդու այս փոփոխվող բնույթով, երբ նրա գործողությունները երբեմն սահման են ունենում ալտրուիզմի վրա, իսկ որոշ այլ պահերին սահման են անցնում էգոիզմի վրա:
Էգոիզմ
Էգոիզմ կամ եսասիրություն սեփական անձի չափազանցված ընկալում, եսամոլություն։ Եսասերն իր սեփական ցանկությունների բավարարումն ավելի կարևոր է համարում, քան մյուսի կարիքները կամ հոգսերը։ Սովորաբար էգոզիմը ընկալվում է երկու կերպ.
- որպես բարոյահոգեբանական հատկանիշ
- որպես սոցիահոգեբանական հատկանիշ։
Մարդը, ով էգոիստ է, սովորաբար ուրիշների համար անհամոզիչ է և կենտրոնանում է բացառապես անհատական եսի վրա: Նման անձը կզբաղվի ցանկացած գործունեությամբ, որը վնասում է մյուսներին և ինքն իրեն օգուտ կբերի: Այս իմաստով, կարելի է ասել, որ նրա վրա կորչում է բարոյականության զգացումը և ուրիշների հանդեպ բարոյական պարտականությունը: Ոմանք կարծում են, որ մարդը բնույթով էգոիստ լինելն է: Օրինակ ՝ Թոմաս Հոբսը, ով փիլիսոփա էր, ասաց, որ մարդիկ, բնականաբար, եսասեր են: Ըստ նրա մտքի, տղամարդիկ իրենց եսասիրական բնույթի պատճառով պատերազմում են միմյանց դեմ: Այնուամենայնիվ, չի կարելի պնդել, որ բոլոր անհատները էգոիստ են: Սա կարելի է հասկանալ ալտրուիզմի գոյության միջոցով:
Ալտրուիզմ
Էգոիզմ եզրի հականիշ է համարվում ալտրուիզմը կամ այլասիրությունը՝ սեփական ցանկությունների բացարձակ անտեսումը և այլոց նկատմամբ չափազանցված հոգատարություն ցուցաբերելը։
Այլասիրություն (ալտրուիզմ, altruism), հոգատարություն այլ անձանց բարեկեցության կամ շահերի մասին։ Ալտրուիզմը պարզապես կարող է սահմանվել որպես անշահախնդրություն: Դա այն դեպքում, երբ մարդը դնում է ուրիշների կարիքները նույնիսկ իր առջև: Այդ պատճառով այն կարելի է համարել էգոիզմի հակառակը: Այդպիսի մարդւ այնքան է անհանգստանում ուրիշների համար, որ ինքն ամբողջովին անտեսում է իրեն: Օրինակ ՝ մի զինվոր, ով ինքն իրեն շ զոհաբերում է իր գումարտակի մյուսներին փրկելու համար, կամ մեկ այլ ծնող, որը վտանգում է ինքն իրեն ՝ երեխային փրկելու համար: Սրանք այն դեպքերն են, երբ անհատն ամբողջովին մոռանում է իր սեփական եսը: Որոշ իրավիճակներում ալտրուիզմը սեփական անձի գնով է: Այնուհետև այն համարվում է զոհաբերություն: Ոմանք կարծում են, որ դա չպետք է համարվի ալտրուիզմ, քանի որ անհատն իրեն առաջ է դնում մեկ այլ մարդու համար, ով իրեն հայտնի է: Բայց ալտրուիզմն էլ ավելի է ընդլայնվում: Երբ երկաթուղային կայարանում գտնվող անհատը փրկում է մեկ այլ մարդու կյանքը, որը նրա համար լիովին օտար է, վտանգելով սեփական կյանքը, սա ալտրուիզմ է:
Արթուր Պետրոսյան 