Հովհաննես Թումանյան. Անուշ

՝Պոեմը բացվում է նախերգանքով: Բանաստեղծը կարոտի կանչով մտովի թռչում է դեպի տուն:Կանչում է կրկին, կանչում անդադարԷն չքնաղ երկրի կարոտը անքուն,Ու թևերն ահա փռած տիրաբար`Թռչում է հոգիս, թռչում դեպի տուն:Արթնանում են մանկական հուշերի պատկերները, հառնում է մոռացված աշխարհը: Այդ «չքնաղ» երկրի կյանքը նույնպես լեցուն է անդառնալի … More